De ochtend breekt twee keer aan. Als zijn wekker gaat en als hij zich aankleedt.
Het verschil tussen ons begint.
Mijn ogen willen open maar ik dwing ze door te fantaseren over staatshoofden
op wie ik ontraceerbare aanslagen pleeg. Met een nano-wesp die in de ruggengraat
van Poetins rijpaard steekt. Hij scheert zich glad, begint.
Als hij het huis verlaat sta ik op maar douche niet, hou de warmte in mijn pyjama.
Als boze geesten hangen mijn werkgevers boven mijn laptop.
Als ik moet huilen draai ik Beyonce, het vroege werk.
In een kort verhaal dat enkel uit aantekeningen bestaat bewaken Beyonce en Helena van Troje samen een abortuskliniek. Helena klaagt hoe mooi ze is, Beyonce begrijpt haar probleem niet.
Als kind legde ik mezelf de keuze voor: Macht, slim zijn, of trouwen?
Macht komt met een houdbaarheidsdatum en van de schoolpauze wist ik dat niemand zit te wachten op slimmeriken. Trouwen leek het enige waarvoor je niet hoefde te veranderen.
Hoe het nu gaat is een moeilijke vraag. Ik voel in mijn wangen dat ik niet genoeg lach.
Stilstaand water, likken aan een luier. Nachtmerries waarin ik één schoen verlies.
Mensen die me beginnen aan te vallen met een neutrale gezichtsuitdrukking.
Niet goed. Het gaat
Als ik mijn haar was denk ik: het wordt toch weer vies
Ik hou van sprookjes die weinig van me vragen. Pratende dieren zonder verdriet.